کلاغ

نمی افتد از سرش

درخت سر بریده ای که با غروب هر آفتاب

تشییع می شود

                     بر زمین

مزرعه آرام می گیرد در قرق گشوده ی دست هاش

و آرزوی مترسکی به گور می برد

تا از سرش بردارد

                کلاغ